دانشکده ابتکاری است برای معرفی پژوهش‌های دانشگاهی، نمونه‌های تجربی و آموخته‌های کنشگری در حیطه‌ی علوم اجتماعی و انسانی.

دانشکده منتخبی از منابع مطالعاتی درباره‌ی مبحثی خاص را گرد می‌آورد؛ منابعی که به‌روزترند و در عین حال کم‌تر در فضای فارسی‌زبان شناخته شده‌اند. این منابع شاید بتوانند روش‌ها و چارچوب‌های تازه‌ای برای تفسیر و تحلیل مسئله‌های رایج و مناقشه‌های قدیمی معرفی کنند، و به تبعش به راه‌ها و چاره‌های تازه‌ای برای مواجهه با چالش‌ها بیانجامند.

به هر مبحث می‌توان به‌مثابه‌ی یک فهرست کوتاه مطالعاتی نگریست که به پیشنهاد متخصصان گزیده و چیده شده‌اند. تلاش می‌شود تا تنوع آراء و زوایای مختلف در بحث گنجانده شوند، اما این فهرست‌ها هیچ وقت جامع و مانع نیستند. همیشه تعلقات خاطر و سلیقه‌های شخصی، سوگیری‌های ساختاری و  رواج‌ها و روال‌های زمانه در فرآیند انتخاب منابع تاثیر می‌گذارند.

ما به‌جای ترجمه‌ی کامل متن، و یا ترجمه‌ی گزینشی پاره‌هایی از آن، تلاش می‌کنیم تا «لُب مطلب» را به صورت خلاصه‌ای ساده و منسجم عرضه کنیم. قالبی که مطالب را ارائه می‌کنیم ترکیبی است از دو سنت چکیده‌نگاری دانشگاهی (Précis) و گزارشگری و مرور مطبوعاتی.

چرا سراغ چنین قالبی رفتیم؟ متون دانشگاهی گاه مغلق هستند و گاه مطول. و روزگاری است که فرصت همیشه اندک و حوصله‌ی مخاطب هم مدام کم‌تر می‌شود. دوست داریم بحث بتواند مخاطبی را درگیر کند  که دغدغه‌ و مسئله‌ای دارد اما لزوما با سبک و سیاق نگارش و اصطلاحات خاص رشته‌های دانشگاهی راجع به آن  آشنا نیست. در این قالب، متاسفانه، نثر و لحن و صدای مؤلف فدای مخلص کلام و نکات کلیدی‌اش می‌شود.

شاید توضیح واضحات باشد، اما ناچار تاکید می‌کنیم که هیچ‌کدام از نظرهایی که لابلای بحث‌ها مطرح می‌شوند، لزوما نظر دانشکده و مجموعه‌ی همکاران و گردانندگانش نیست. انتخاب مباحث و زمان‌بندی و ترتیب انتشارشان هم لزوما غرض خاصی را دنبال نمی‌کند. معمولا ماه‌ها و گاه سالی طول می‌کشد تا مبحثی از ایده به انتشار برسد، در این میان اخبار چرخ بازیگر مدام تازه و کهنه می‌شوند.

بضاعت ما اندک است اما گوش‌مان به شماست: از ما بپرسید و به ما پیشنهاد بدهید.