شادکامی‌ای که روانشناسی مثبت‌اندیشی ترویج می‌کند به شدت فردگرایانه است. انگار خود فرد است که باید «بخواهد» که حالش خوب شود. نظام‌های خودکامه‌ی سیاسی هم مشکلی با تبلیغ این نوع شادکامی ندارند چرا که نوعی سلب مسئولیت از نظام سیاسی و اقتصادی، و انداختن تقصیر همه‌ی ناکامی‌ها به گردن فرد است