قوانین اساسی معمولاً در زمانه‌ی بحران و برای مهار وضعیت بحرانی تدوین شده‌اند، اما خود زاده‌ی بحران هستند: اسنادی که قرار است حافظ حقوق همه‌ باشند، می‌توانند دستخوش منافع و احساسات دست‌اندرکاران شوند و بحران‌های جدیدی به پیش بکشند

هر چه روند تدوین قانون اساسی مشارکتی‌تر باشد، احتمال می‌رود از انسجام متن بیشتر کاسته شود. متن نامنسجم گاهی اتفاقا نتیجه کسب مشروعیت بالاتر باشد، اما مشکل اینجاست که چنین متنی معمولا کارایی لازم را ندارد

هدف مجمع قانون اساسی این است که متن این قانون را تهیه کند. اما چون ضرورت از نو نگاشتن قانون اساسی معمولاً ناشی از بحران و اختلافات عمیق سیاسی است، مجمع عملا وظیفه‌ی خطیر برقراری آشتی میان گروه‌های درگیر و تقویت وحدت ملی را دارد

هرچه روند تدوین قانون اساسی شمول‌گراتر باشد، یعنی بخش‌های بیش‌تری از جامعه را دربربگیرد و دخیل کند، سیاستی که از آن نتیجه می‌شود دموکراتیک‌تر خواهد بود و اقتدار دولت بعدی محدودتر. به این‌ترتیب قانون اساسی دوام بیشتری خواهد داشت

تدوین علنی قانون اساسی شفافیت را بالا می‌برد، اما در فضای علنی ممکن است سیاستمداران عوام‌گرا با توسل به احساسات عمومی نتایج کار تخصصی را ضایع کنند. یک مجمع قانون اساسیِ بهینه ترکیبی هوشمند از کمیته‌های علنی و غیرعلنی است

وقتی میان مردم مناقشات عمیقی درباره ماهیت و هویت کشور وجود دارد و احساسات انقلابی هم غالب است، بهتر است قانون اساسی در یک «رویکرد تدریجی» نگاشته شود و تصمیم درباره موضوعات جنجالی تا حد ممکن به تعویق بیفتد. این رویکرد موثری‌ست که قانون‌گذاران هند، ایرلند و اسرائیل اتخاذ کردند

قانون اساسی ایالات متحده از نظر ستایشگران آن نمونه‌ی یک «اثر کامل» است. اما این قانون را گروه کوچکی از نخبگان سیاسی نوشتند و گروه‌های بومی، سیاهان و زنان در روند تدوین آن غایب بودند. مشکلات مزمنی که این غیاب بوجود آورده نشانگر آن است که قانون اساسی باید در یک روند مشارکتی تدوین شود

معمولا تصور می‌شود که یک قانون اساسی با متن و محتوایی خوب می‌تواند دموکراسی را تضمین کند، اما دموکراسی اتفاقا از دل فرایندی بر می‌آید که طی آن محتوای قانون اساسی تدوین می‌شود. به عبارت دیگر، دموکراسی از متن قانون‌ اساسی نشأت نمی‌گیرد، در حین تدوین این قانون است که شکل می‌گیرد و پایداری و سلامت آن تضمین می‌شود 

حکومت‌ها می‌دانند مشارکت مردمی برای مشروعیت‌بخشی به قوانین لازم است، پس آنها سراغ استفاده‌ی گزینشی از عناصر مشارکتی در روند تدوین قانون اساسی می‌روند تا هم مقاصد خود را در قانون اساسی بگنجانند و هم مشروعیت کسب کنند

رمز موفقیت روند تدوین قانون اساسی در اندونزی این بود که قانون‌گذاران توانستند از مجرای برگزاری انتخابات یک نظام «تناسبی حزبی» تعبیه کنند که همه احزاب و گرایش‌ها را دربرمی‌گرفت. سازوکار این نظام امکان‌ قطبی‌شدن جامعه پرشکاف و متنوع اندونزی را به حداقل رساند و احتمال نزاع گروه‌های اجتماعی بزرگ را کاهش داد

در طراحی روند تدوین قانون اساسی باید به تفاوت «مشارکت» بالا و «شمول‌گرایی» دقت داشت. مشارکت گسترده الزاما به روند دموکراتیک نمی‌انجامد. در عوض مهم این است که روند تدوین شمولگرا باشد، یعنی همه گروه‌های ذی‌نفع در تدوین دخیل باشند، ولو نمایندگان این گروه‌ها مجمع کوچکی تشکیل دهند

در کنیا یک اراده جمعی و دموکراتیک به هدف اصلاح قانون اساسی شکل گرفت که دستاوردهای مدنی مهمی داشت. اما در نهایت شکست خورد، چون سیاستمداران رقیب برای تضعیف این اراده همدست شدند. اگر صاحبان قدرت میلی به پذیرش قانون جدید نداشته‌ باشند و رویکردهای فاسد پیشین را ترجیح دهند، احتمال شکست روند تدوین قانون بالا می‌رود

در جلسات مجمع بازنگری قانون اساسی شیلی، نماینده‌ای در لباس یک شخصیت انیمیشن ژاپنی ظاهر شد. زنی مبتلا به سرطان سینه برهنه سخنرانی کرد. یک نماینده‌‌ی ترانه‌سرا نسخه‌ی اصلاح‌شده‌ی سرود ملی را اجرا کرد. این کارها باعث شد اعتماد عمومی به مجمع از میان برود

روند غیرمشارکتی تدوین قانون اساسی در مصر راه‌هایی برای رییس‌جمهور برای دست‌بردن در قوانین به نفع خود باقی گذاشت. اما در تونس، روند مشارکتی و شمولگرای تدوین قانون اساسی دست رییس‌جمهور را برای تمدید بی‌انتها و بی‌حساب دوران ریاست خود برای همیشه بست